Στον χώρο που βρίσκεται το ξενοδοχείο ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ, προϋπήρχε το Κούτσειον. Το οικόπεδο δόθηκε ως προίκα από τον Δήμαρχο Σπάρτης Κοκκώνη στον πάμπλουτο μυστριώτη άρχοντα Γιωργάκη Κούτση (1864-1920), που παντρεύτηκε την κόρη του Λυγερή. 
Ο Κούτσης με την Λυγερή έκαναν 11 παιδιά, που πέθαναν όλα νήπια από μεσογειακή αναιμία και στο τέλος πέθανε και η ίδια η Λυγερή. Στο οικόπεδο αυτό ο Κούτσης οικοδόμησε το 1880 με δικά του σχέδια το Κούτσειον, ένα εμβληματικό διώροφο νεοκλασσικό. Στο μπροστινό μέρος ήταν καφενείο, μέσα είχε σκηνή θεάτρου (cafe chantan) και στο βάθος λουτρά. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το Κούτσειον ενοικιάστηκε στο υπουργείο Παιδείας και λειτούργησε επί δεκαετίες ως Γυμνάσιο. Στον Μεσοπόλεμο ενοικιάστηκε στην Αστυνομία και λειτούργησε περίπου μέχρι το 1955 ως Αστυνομική Διεύθυνση Λακωνίας. 
Το 1963, ερείπιο πλέον, κατεδαφίστηκε από τα εγγόνια του Κούτση (παιδιά της κόρης του Στέλλας), τον Ηλία και τον Γεώργιο Μελετόπουλο, και στην θέση του οικοδομήθηκε το ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ σε στυλ Μπάουχάουζ. Ήταν το πρώτο μοντέρνο κτίριο που χτίστηκε στην Σπάρτη των νεοκλασσικών, έφερε αέρα ανανέωσης και δημιούργησε αίσθηση στην εποχή που άρχισε το τουριστικό έπος στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Όταν το 1963 ανακοινώθηκε η επικείμενη κατεδάφιση του Κούτσειου μεγάρου (γωνία Λυκούργου και Ατρειδών), εμφανίστηκε ένα πλήθος ηλικιωμένων ανθρώπων, που προσφέρθηκαν εθελοντικά και αμισθί να εργασθούν στην κατεδάφιση. Επρόκειτο για παλαιούς κρατουμένους, που κάποτε είχαν κρατηθεί στο Κούτσειον, όταν αυτό ήταν Αστυνομική Διεύθυνση Λακωνίας. Επικρατούσε η προκατάληψη ότι, όταν γκρεμίσεις φυλακή, δεν ξαναφυλακίζεσαι!